De basisvoorwaarde voor de dialooggerichte aanpak is een innerlijke voorbereiding om je open te stellen voor de ander en om bij jezelf gevoelens van sympathie of antipathie te herkennen en erkennen.

Luisteren is even belangrijk, zo niet belangrijker, dan praten. Actief luisteren houdt in dat je vragen stelt om na te gaan of je begrepen hebt wat de ander bedoelt. De inbreng van de ander neem je ernstig en je tracht je in te leven in de gedachtegang van de ander.

Onderlinge verschillen in visie worden gerespecteerd, herkend en erkend. Verschillen in visie maken de dialoog alleen maar rijker. We onderzoeken hoe we constructief kunnen omgaan met de waargenomen verschillen. De vraag is niet wie gelijk heeft maar wel wat ieder aanreikt om samen een stap verder te komen.

We trachten niet elkaar te overtuigen maar we zoeken samen naar de juiste gegevens, de zinvolle interpretatie, het helder inzicht, de gepaste conclusie, de beste keuze. We streven niet naar een compromis maar tracht door een beter begrijpen van elkaars visie en het laten bevragen van de eigen visie, te komen tot een gezamenlijk inzicht dat de basis kan zijn voor gemeenschappelijke doelen en keuzes.